|
CHANTAL ACDA - LET YOUR HANDS BE MY GUIDE (R-ED) CHANTAL ACDA & BILL FRISELL - LIVE @ JAZZ MIDDELHEIM - (R-ED) |
|
||||
|
||||
 |
.jpg)
Ik zal maar meteen met een bekentenis beginnen, lezer: behalve de naam van deze sinds mensenheugenis is België verblijvende Nederlandse zangeres ben ik een zo goed als onbeschreven blad, waar het Chantal Acda betreft. Tenminste, dat wàs ik, tot een paar weken geleden en in de tussentijd heb ik een voor mijn leeftijd indrukwekkende inhaalspurt uit mijn kuiten geschud, met de bedoeling deze trein niet een tweede keer te missen. Natuurlijk -ik ben niet helemaal achterlijk- zag ik de naam geregeld passeren in allerhande nevenrollen en natuurlijk weet ik dat Chantal deel is van Isbells en dat ze al eens wat inzingt bij Marble Sounds, maar van haar solowerk, of althans datgene wat onder haar eigen naam uitkwam, was ik tot kort geleden zowat verstoken. En dat ik daar nu flink wat spijt over voel, dat mag u weten !
Hoe dan ook, ik noem me vanaf nu onvoorwaardelijke fan en wel hierom: Chantal Acda is de vrouwelijke versie van Stef Kamil. Meer complimenteus kan ik niet zijn, maar wie me een beetje kent, weet dat ik smelt voor muziek, die bulkt van de overgave, waar de passie van afdruipt, maar waar tegelijk plaats ingeruimd wordt voor verstilling. De momenten van stilte tussen de zanglijnen, dat is waar het om draait en daarin is zij dus simpelweg meesterlijk. Maar we dwalen af….
Tien jaar geleden al is het dat Chantal als bij toeval op dezelfde affiche stond als Nils Frahm, waarna ze aan de praat geraakten en daar een samenwerking ontstond, die uiteindelijk resulteerde in deze plaat. Jammer genoeg is die nauwelijks nog te vinden en dus besliste Chantal, die de voorbije jaren heel wat deuren heeft weten te openen, dat het tijd was om de plaat opnieuw uit te brengen. Ze heeft groot gelijk, want wat ik van de talloze beluisteringen onthoud, is dat de nummers van die plaat weliswaar allemaal uit dezelfde pen geschud werden, maar stuk voor stuk voldoende kleine elementjes in zich hebben, die ze van elkaar ,onderscheidt. Het gevolg is -maar nogmaals, ik ben een onbeschreven blad- dat deze plaat er na tien jaar nog altijd staat en mogelijk vandaag zelfs meer “op haar plaats” is dan ze tien jaar geleden was. Muziek als deze, werd toen alleen “geduld”, vandaag is ze toonaangevend en nu ik nummers als “Arms Up High”, “Wintercoat” of “We Must Hold On” stilaan uit het hoofd ken, kan ik alleen maar dankbaar zijn dat er mensen als Ayco Duyster bestaan, die dit soort schoonheid, wars van alle trends, zijn blijven programmeren.
Dit allemaal gezegd zijnde: de plaat is er intussen, en ze is bovendien ook vlotjes verkrijgbaar. Daarnaast is het leuk te mogen aankondigen dat Chantal zo ongeveer de tournee overdoet, die ze tien jaar geleden doorheen Vlaanderen maakte om de te plaat te promoten. Ze brengt wel andere begeleiders mee en gasten als Pieter Van Dessel, Patricia Vanneste, Gregory Frateur en Michiel Libberecht. Daarnaast komt er over een paar weken ook een heruitgave van de “Live at Jazz Middelheim”-plaat, die er bijna per ongeluk kwam: Chantal werd in 2017 door Jazz Middelheim aan de grote Bill Frisell gekoppeld en iemand bleek toevallig een de juiste “record”-knop te hebben gedrukt. Er kwam dus een EP van, met zes songs en 27 minuten muziek, maar een beetje moeilijk om vinden, voor wie niet thuis is in Bandcamp en vergelijkbare omgevingen. Die wordt dezer dus ook heruitgegeven, met een leuke bonustrack er bovenop.
Stilzitten is Chantal niet meteen gegeven, want er komen binnenkort nog meer dingen van haar aan: een tweede plaat met Frisell, en zal te horen zijn samen met Chris Eckman op het Jeffrey Lee Pierce-sessions project, waarvan de plaat eind september 2023 verschijnt met onder anderen Warren Ellis en ze toert uitgebreid met Isbells. De zomer mag dan al zo goed als voorbij zijn, ik heb zelden zozeer uitgekeken nar de seizoenen die er aan komen !
(Dani Heyvaert)